IV

Brunet po raz kolejny spojrzał na Ciebie zirytowany, kiedy znów zabrzęczał Twój telefon oznajmiając, że masz wiadomość. 

-Z kim tak piszesz?

-Nie Twój interes.- spojrzałaś na niego spode łba. Podniósł się z kanapy i wyrwał Ci telefon, w rzeczywistości pozwoliłaś mu myśleć, że wyrwał Ci go wbrew Twojej woli, tak naprawdę chciałaś żeby zobaczył z kim esemesujesz. 

-Kadziu? Piszesz z Kadziewiczem?

-Przecież to Twój znajomy, chyba nie jesteś zazdrosny?- podeszłaś i zgrabnym ruchem odzyskałaś swój telefon. 

-Nie podoba mi się to. 

-A mi się nie podoba, że śpisz w jednym łóżku z Pauliną. 

-To moja żona. 

-Ale jak pieprzysz się ze mną to Ci nie przeszkadza, że masz żonę. Przecież jestem tylko Twoją kochanką. 

-Ela, nie dramatyzuj. Wiesz o tym, że Cię kocham. 

-Wiem. I co z tego skoro mi w ogóle tego nie okazujesz. 

-Przecież Cię przytulam, całuję...

-To nie wystarczy. Powiedz Paulinie. 

-Nie mogę.- ukrył twarz w dłoniach. 

-A kiedy będziesz mógł?- Brunet milczał. -Aha, nie zamierzasz jej powiedzieć. Nigdy nie zamierzałeś.- dotarła do Ciebie okrutna prawda.- Ty nadal ją kochasz.- oczy zaszły Ci mgłą, a on się nawet nie odezwał. Ubrałaś buty, wzięłaś torebkę i trzasnęłaś drzwiami, słysząc za sobą głos Mariusza, wołający Twoje imię. 

Dałaś się oszukać. Chociaż masz wrażenie, że w głębi serca wiedziałaś, że On Jej nigdy nie powie. Że ten Wasz "związek" to był tylko zamek z piasku, który lada moment zmyje morze. Zanim ruszyłaś z piskiem opon, siedziałaś dobre pół godziny rycząc. W końcu wzięłaś się w garść i oddałaś się ulubionemu zajęciu, prowadzeniu swoich 165KM. 

Wracasz późno, w sypialni pali się światło. 

-Jeszcze tu jesteś?- pytasz oschle. 

-Chcę pogadać. 

-Nie dzisiaj, jestem zmęczona.- bierzesz starą koszulkę Mariusza i idziesz do łazienki. Kiedy wychodzisz spod prysznica, na pralce siedzi On.- Weź stąd wyjdź, chcę się ubrać. 

-Proszę bardzo.- nie ruszył się ani o milimetr.

-Możesz wyjść?

-Nie.- spojrzał na Ciebie tymi pięknymi, czarnymi i bardzo smutnymi w tym momencie oczkami.- Muszę z Tobą porozmawiać.- Sięgnęłaś po śnieżnobiały ręcznik i owinęłaś się nim szczelnie. Oparłaś się o umywalkę i założyłaś ręce na piersi.

-Mów. 

-Powiem Paulinie, obiecuję ale daj mi ją trochę przygotować na to. Kilka dni. Elena, kocham Cię jak wariat, ale muszę też myśleć o Arku.- podszedł do Ciebie i mocno przytulił. 

-Jasne, rozumiem. Masz trzy wyjścia.- spojrzał na Ciebie nic nie rozumiejąc.

-Jakie?

-Pierwsze: powiesz jej sam. Drugie: ja jej powiem. Trzecie: z nami koniec.- widać było, że lekko się przestraszył ale nic się nie odezwał tylko pokiwał głową. 

Miałaś złe przeczucia. Nie wierzyłaś, że powie Brunetce. Ale czas pokaże. 

~

Cześć wszystkim! 
Co u Was słychać Misiaki??
Oglądaliście ME w Zurychu? Moja koleżanka biegała na 100m przez płotki, Karolina Kołeczek ale niestety się nie zakwalifikowała do finałów :/
Trzymajcie się :*


Do przyszłego poczytania:

T.