II

Jechałaś. 

Uwielbiałaś prowadzić samochód, czasami bezmyślnie tracą benzynę potrafiłaś przejechać kilkadziesiąt kilometrów. Tak było i tym razem. Dojechałaś do Łodzi, kupiłaś kawę w Starbucksie i wróciłaś do domu. 

Tam ku Twojemu zdziwieniu czekał Mariusz. 

-Co tu robisz?- nie kryłaś zdziwienia. 

-Czekam na Ciebie. Gdzie byłaś?

-Tu i tam.- ściągnęłaś buty i rzuciłaś się na kanapę.- Nie pojechałeś do teściów?

-Nie, Paulina pojechała z Arkiem.- uniosłaś w zdziwieniu brwi. 

-I co jej powiedziałeś?

-Że ugadałem się z chłopakami na grilla jutro.

-Kiepski blef, wyda się, przecież Paulina ich zna.

-Nie blefowałem, naprawdę mamy imprezę ale miałem na nią nie iść. 

-Czyli jednak idziesz?

-Tak, z Tobą.

-Słucham?

-Nie chcesz?

-Bardzo chcę ale mnie trochę zaskoczyłeś, poza tym co im powiesz? Że niby kim dla Ciebie jestem?

-Kuzynką. 

-Ahaaa kuzynką.- podniosłaś się z kanapy i ruszyłaś do łazienki. 

-Ale Ela nie obrażaj się!!

-To, że chce mi się siku znaczy, że się obraziłam??

-Aaaa... bo myślałem... nie ważne...

Mariusz jak zwykle kiedy nie było Pauliny, spał u Ciebie.

Po porannym treningu przyszedł od razu do Twojego mieszkania. 

-Co robisz?- zapytał zdziwiony kiedy zobaczył, że cała zawartość Twojej szafy leży na łóżku. 

-W co mam się ubrać? 

-W co chcesz.

-Ale nawet mi nie powiedziałeś gdzie idziemy. 

-Mówiłem, idziemy do Łukasza.- Łukasz, przynajmniej imię gospodarza wypadało by zapamiętać.

-Mam ubrać sukienkę? Spodnie? Spódnicę?- zapytałaś Bruneta. 

-Jak chcesz, we wszystkim wyglądasz pięknie.- i cmoknął Cię w usta. Westchnęłaś, tak to jest faceta poprosić o radę. Znów zaczęłaś przeszukiwać szafę w znalezieniu czegoś co lubisz i jednocześnie wyglądasz dobrze. To było trudne. 

Nadszedł wieczór. 
-Ela! Ile można na Ciebie czekać?- dobiegł Cię krzyk z przedpokoju.
-No zaraz!- faceci, przecież trzeba przypudrować nosek, nie?
-Pospiesz się!
-Idę już idę, nie krzycz.- stanęłaś przed nim ubrana w czarne, skórzane rurki, czerwone szpilki i biały, luźny top. Widziałaś, że na Mariuszu zrobiłaś wrażenie, uwielbiałaś tą jego minę wyrażającą zachwyt.- Może być?- strzeliłaś firmowy uśmiech numer pięć. 
-Jasne!- przytaknął z entuzjazmem i otworzył Ci drzwi podając torebkę. Jak chce to potrafi być miły. 
 Wsiedliście do samochodu i ruszyliście do Łukasza, kimkolwiek miał on być. 

~

Hello Robaczki! :D

Kolejny rozdział oddaję w Wasze ręce.

Wiem, że późno ale miałam, mnóstwo rzeczy na głowie i jeszcze na dodatek coś mi komp nawala :/ 

Ale spokojnie, niedługo rozdziały będą pojawiać się częściej :P

Kto dzisiaj wybiera się na "Drużynę"? Haha, głupie pytanie :P pewnie mało kto zostaje w domu ;D

Trzymajcie się :*

Do przyszłego poczytania:

T.